Γιατί απεργώ την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2023;

Αύριο απεργώ.  Είμαι δάσκαλος, πατέρας, ενεργό μέλος της τοπικής κι ευρύτερης κοινωνίας.

Αλήθεια, τι πάθανε οι εκπαιδευτικοί;  Τι θέλουν πάλι; Εύλογα ερωτήματα.

ΔΕ ΖΗΤΑΜΕ ΧΡΗΜΑΤΑ!

ΔΕ ΖΗΤΑΜΕ ΔΙΟΡΙΣΜΟΥΣ!

Όχι ότι δεν τα χρειαζόμαστε αλλά…

Ζητάμε να αλλάξει ο νόμος για την αξιολόγηση που κατηγοριοποιεί τα Δημόσια Σχολεία, τους εκπαιδευτικούς και τα ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ!

Ζητάμε να μην ξαναγυρίσουμε τον χώρο της Παιδείας 40 χρόνια πίσω, τότε που ο επιθεωρητής ήταν δερβέναγας του κόμματος στους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές.

Δε φοβάμαι την αξιολόγηση, τι να φοβηθώ; Μήπως δεν ξέρω πώς να κάνω τη δουλειά μου; Μήπως δε θα με κάνουν «στέλεχος»; Ε, και;

Δεν έχουν στόχο να μας απολύσουν! Δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε από την αξιολόγηση σε προσωπικό επίπεδο! Ούτε ένας «άχρηστος» κι «ανάξιος» δε θα φύγει από τα σχολεία εξαιτίας της!

ΔΕΝ είμαστε εμείς ο στόχος, εξάλλου, αν δει κανείς τι αξιολογούν ως «προσόν», θα πρέπει να είναι τουλάχιστον αφελής για να πιστέψει ότι αυτά είναι κριτήρια «αξιοσύνης». Μέχρι και κάτι σεμινάρια της πλάκας που πήραμε (ναι, κι εγώ το έκανα) πατώντας τυχαία   κουμπάκια στον υπολογιστή μας δίνουν για «μόρια»! Καλά, για τα μεταπτυχιακά στη διαλεκτική σχέση που έχουν Μαρξ, Κομφούκιος και Άγιος  Γεράσιμος δεν το συζητώ! Αυτά αποτελούν «το παιδαγωγικό μας υπερόπλο», ελπίζω μόνο μην ακολουθούν αυτή τη στρατηγική για την επιλογή της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων!

Ποιος είναι ο στόχος, λοιπόν;

Να κατηγοριοποιήσουν τα σχολεία, τους εκπαιδευτικούς  και μετά τα παιδιά μας!

 

Ναι, μεν δε θα μας απολύσουν αλλά δε γίνεται  το παιδί σου να κάνει μάθημα με έναν δάσκαλο κατηγορίας Γ και να είναι «επιπέδου»; Δηλαδή, ίσα κι όμοια με αυτόν που έχει δάσκαλο κατηγορίας Α; Ζαμέ!

Από την άλλη, ένα παιδί με φοίτηση σε ένα σχολείο κατηγορίας Γ κι ένα Γυμνάσιο-Λύκειο κατηγορίας Β με τι μούτρα, με τι προσόντα, με τι υπόβαθρο θα πάει να ζητήσει θέση σε ένα καλό Πανεπιστήμιο;

Κι αφού δεν έχεις πτυχίο από «καλό πανεπιστήμιο» τι μου θες «καλή δουλειά με λεφτά, βρε κακομοίρη;» θα πούνε στο παιδί σου , όταν θα έρθει η ώρα!

 

Απεργώ, λοιπόν,  γιατί έχω δύο παιδιά που ζουν και πηγαίνουν σχολείο σε μια περιοχή εργατών, μικρομεσαίων επιχειρηματιών, ανθρώπων του μόχθου και θέλω να μπορώ να τους κοιτάζω στα μάτια χωρίς να ντρέπονται αυτά για εμένα κι εγώ για τον εαυτό μου.

 

Α, και κάτι τελευταίο : Αυτόν που αύριο δε θα απεργήσει για να το παίξει κομματικός πραίτορας ή για να μη ρισκάρει στις κρίσεις για μια θέση ευθύνης να χάσει τη θεσούλα του (πρακτικά ένα επίδομα 150 € και την αίσθηση ότι είναι «αφεντικό») εγώ θα τον έχω σε μεγάλη απόσταση γιατί, αν είναι ικανός να ρισκάρει το μέλλον των παιδιών μας για ένα τόσο χαμηλό αντίτιμο, μόνο ο Θεός ξέρει τι μπορεί να κάνει για ένα αντικειμενικά μεγάλο!