Τη Δευτέρα απεργώ. Όχι, δε μου περισσεύουν τα λεφτά, κάθε άλλο, ούτε και κουράστηκα να δουλεύω.
Δεν απεργώ για να μη με αξιολογήσουν, για να μη μου βάλουν κακό
βαθμό και με απολύσουν. Ξέρεις γιατί, φίλε γονέα;
Γιατί και «κουλούρια» να μου βάλουν, δε θα με απολύσουν. Το
χειρότερο που θα μου συμβεί είναι να μη μπορώ να γίνω διευθυντής!
Άρα, γιατί απεργώ;
Απεργώ γιατί δε συμφωνώ και δε θέλω να νομιμοποιήσω μια διαδικασία κατηγοριοποίησης των δημόσιων σχολείων.
Απεργώ γιατί, όταν κατηγοριοποιηθούν τα σχολεία, θα πάψουν
να είναι ισότιμα. Θα είναι μετρήσιμο στοιχείο ενός καλού «βιογραφικού» που θα
σου χρειάζεται για να γίνεις δεκτός σε μια καλή πανεπιστημιακή σχολή. Πρακτικά,
ο γιος του βοσκού και του αγρότη που φοιτά σε ένα διθέσιο δε θα έχει καμία
ελπίδα πχ να γίνει γιατρός!
Απεργώ γιατί το παιδί σου και το παιδί μου θα μπουν σε μια
διαδικασία να «επιλέγουν» σχολείο και τα σχολεία να «επιλέγουν» τα παιδιά μας, τους
«καλούς»!
Απεργώ και για τους συναδέλφους μου που δειλιάζουν ή και δε
θέλουν να πιστέψουν ότι η κατηγοριοποίηση του σχολείου θα τους αλλάξει την
προσωπική ζωή : τέρμα οι «οργανικές», δε μπορεί ένας δάσκαλος με τυπική προσόντα
κατηγορίας Δ να υπηρετεί σε ένα σχολείο κατηγορίας Α! Θα αλλάξει η ίδια η φύση του έργου μας, θα
κάνουμε αυτά που μετράνε στην αξιολόγηση κι όχι αυτά που πρέπει.
Τέρμα το σχολείο της κοινωνίας και της πατρίδας (όπως κι αν είναι,
αυτό είναι σήμερα), θα έχουμε πλέον σχολείο της οικονομίας!
Δεν έχουν στόχο τον δάσκαλο, τα παιδιά μας έχουν στόχο, κι
αυτό φαίνεται από την πρεμούρα που έχουν να γίνει με κάθε κόστος και να επισπεύσουν
την εκδίκαση της υπόθεσης!
Απεργώ ως δάσκαλος κι ως γονέας. Και μάλλον πρώτα και πάνω
από όλα ως γονέας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου